Nog meer moois ....
Door: Frans en Els
Blijf op de hoogte en volg Els
10 November 2014 | Nieuw Zeeland, Makarora
Zoveel moois….; de sand-flies nemen we op de koop toe…
We zijn nu precies 2 weken op pad en beleven zoveel, dat het er wel vier lijken. We eindigden de vorige up-date met de mededeling dat we de boot op zouden gaan voor de fjordentocht. Met nog 6 anderen en 2 bemanningsleden hebben we twee zonnige (jawel!) dagen op het water doorgebracht. We waren nog niet aan boord of er stond een lunch voor ons op tafel bestaande uit verse KREEFT/KRAB, brood en sla. Dat heeft ondergetekende stoer naar binnen gewerkt… Dit bleek echter nog maar het begin van de vissenellende. ’s Middags gingen de mannen vissen. Ook Frans haalde 4 prachtexemplaren uit het zwarte water. Beretrots natuurlijk…. Laat het nou tot vier keer toe mislukken om z’n heldendaad op film vast te leggen. De laatste keer was hij zo lang met z’n molentje aan het draaien zonder dat er iets naar boven kwam, dat ik besloot even de pauzeknop in te drukken. Toen de vangst eindelijk de kop boven het water uitstak, deed ik weer iets verkeerd en…. helaas! Toen de camera weer goed was ingesteld, lag het beest al onthoofd in een bak met bloederig water tussen een aantal lotgenoten…., brrrr…! En jawel hoor….; nog geen anderhalf uur later lag hij/zij op mijn bord en …..ik heb weer meegedaan!
Afijn, het was een grandioze tocht met een eigen hut. Al die immens hoge bergen en al dat water. We konden de zee op omdat de Oceaan die dag rustig was (komt ongeveer 5 tot tien keer voor per jaar ((lucky ones!!!!) en we spotten in de verte een walvis (Ik wil althans graag “geloven” dat ik hem heb gezien), dolfijnen, een albatros, zeehonden en een verdwaalde pinguin… ’s Avonds om 10.00 uur generator uit en dus naar bed. ’s Morgen om 6.45 uur moesten de KREEFT/KRAB-manden weer uit zee worden opgehaald, dus stonden we zo uit bed in het halfdonker weer op de voorplecht kreeften te meten (te klein…., dan YES weer terug in zee…!) en ging wederom het mes erin. Dat was weer de lunch voor de volgende groep en zo was de cirkel of life weer rond…
Zo nu en dan moeten we flinke afstanden afleggen van de ene naar de andere accommodatie. Fransje manoeuvreert de Kia-bak over de linkerrijstrook, alsof hij z’n hele leven niet anders heeft gedaan…. Ze hebben de bruggen hier al naar hem vernoemd, want er staat steeds met grote witte letters op de weg geschreven: Lane Bridge…..; oh nee: One Lane Bridge en dat betekent, dat er een brug komt met slechts 1 rijbaan. Van die LANE-bruggen zijn er honderden…!
Na de boottocht zijn we doorgereden naar een echte range. We werden allerhartelijkst ontvangen door de boerin. We hadden een heel huis tot onze beschikking met alles erop en eraan. Open haardje aan en het boerenleven kon beginnen. Of ik wilde helpen om het lammetje de fles te geven…..; JAAAAAA! De stakkerd had geen moeder meer en liep als een hond achter de boerin aan (en ook een beetje achter mij…!). De boerderij was 3800 ha groot! De farmtour was dan ook per jeep…., hobbeldebobbel over de keiengrond. En dat terwijl we nog kapot waren van de ochtendactiviteit en dat was ….. de helicoptervlucht!
Als ik daaraan terugdenk, kan ik me alleen maar in superlatieven uitdrukken. We hadden nog nooit in zo’n ding gezeten (tja, wie wel…?) en tijdens de eerste vijf minuten vraag je je alleen maar af of dat ding echt wel aan die vier wiekjes blijft hangen. We vlogen over de met sneeuw bedekte toppen van de bergen en over de blauw-groene meren. Frans zat voorin en heeft gefilmd (hij heeft het nu maar zelf gedaan…(). Uiteindelijk werden we afgezet voor een 3,5 uur durende wandeling (samen met nog twee andere Nederlanders) met veel klim en nog meer daalwerk. Aan het eind van de wandeling werden we opgewacht door…..een River Jetboat. Zwemvesten aan en zoef…., daar gingen we! Of we rondjes draaien ook leuk vonden…? Nou en of!!! De zon scheen en de wind was zwoel. Wat overkomt ons allemaal?
Na 2 dagen boerderij gingen we op weg naar Bruce Bay aan de Westkust. Daar werden we ontvangen door John en z’n vrouw Jacqui .Het is steeds weer een grote verrassing bij wie je terechtkomt. In dit huis logeren nog 4 Nederlanders. John nam ons mee voor een wandeling. We hebben heeeeele grote eals (palingen) gevoerd met stukjes vlees (John stampte hard op de vloer en daar kwamen de joekels tevoorschijn) en wederom een tam moederschaap met 3 lammeren van brokken voorzien. Op mijn vraag of hij dit schaap ooit zou opeten antwoordde hij verontwaardigd: No…, she has a name….; you don’t eat anyone with a name….! Pffff,…., gelukkig!
De knie van Frans “doet het nog steeds”, al wordt er heel wat van gevraagd. We gaan dus door met onze Nieuw Zeelandse “trips and trics”. Voorlopig blijven we even aan de West-kust, die er trouwens zeer bijzonder uitziet (zie foto’s). Het lukt ons helaas niet om teksten te plaatsen bij de foto’s, maar ik hoop dat jullie een en ander kunnen combineren…
Allemaal weer liefs en een NZ-groet
van de Avenues
P.S. Sand-flies zijn kleine luie vliegjes. De vrouwelijke variant is gek op warm bloed. Als je geprikt wordt, gaat het jeuken en als je dan gaat krabben, vormt zich een grote harde pijnlijke plek, die pas na 4 dagen verdwijnt. Het is de kunst om zoveel mogelijk te blijven bewegen (door hun traagheid kunnen ze je dan niet bijhouden) en om van “het plekkie” af te blijven als je onverhoopt toch geprikt wordt. Verder is het spuiten en smeren geblazen…, niet te verwarren met spuiten en slikken…
We zijn nu precies 2 weken op pad en beleven zoveel, dat het er wel vier lijken. We eindigden de vorige up-date met de mededeling dat we de boot op zouden gaan voor de fjordentocht. Met nog 6 anderen en 2 bemanningsleden hebben we twee zonnige (jawel!) dagen op het water doorgebracht. We waren nog niet aan boord of er stond een lunch voor ons op tafel bestaande uit verse KREEFT/KRAB, brood en sla. Dat heeft ondergetekende stoer naar binnen gewerkt… Dit bleek echter nog maar het begin van de vissenellende. ’s Middags gingen de mannen vissen. Ook Frans haalde 4 prachtexemplaren uit het zwarte water. Beretrots natuurlijk…. Laat het nou tot vier keer toe mislukken om z’n heldendaad op film vast te leggen. De laatste keer was hij zo lang met z’n molentje aan het draaien zonder dat er iets naar boven kwam, dat ik besloot even de pauzeknop in te drukken. Toen de vangst eindelijk de kop boven het water uitstak, deed ik weer iets verkeerd en…. helaas! Toen de camera weer goed was ingesteld, lag het beest al onthoofd in een bak met bloederig water tussen een aantal lotgenoten…., brrrr…! En jawel hoor….; nog geen anderhalf uur later lag hij/zij op mijn bord en …..ik heb weer meegedaan!
Afijn, het was een grandioze tocht met een eigen hut. Al die immens hoge bergen en al dat water. We konden de zee op omdat de Oceaan die dag rustig was (komt ongeveer 5 tot tien keer voor per jaar ((lucky ones!!!!) en we spotten in de verte een walvis (Ik wil althans graag “geloven” dat ik hem heb gezien), dolfijnen, een albatros, zeehonden en een verdwaalde pinguin… ’s Avonds om 10.00 uur generator uit en dus naar bed. ’s Morgen om 6.45 uur moesten de KREEFT/KRAB-manden weer uit zee worden opgehaald, dus stonden we zo uit bed in het halfdonker weer op de voorplecht kreeften te meten (te klein…., dan YES weer terug in zee…!) en ging wederom het mes erin. Dat was weer de lunch voor de volgende groep en zo was de cirkel of life weer rond…
Zo nu en dan moeten we flinke afstanden afleggen van de ene naar de andere accommodatie. Fransje manoeuvreert de Kia-bak over de linkerrijstrook, alsof hij z’n hele leven niet anders heeft gedaan…. Ze hebben de bruggen hier al naar hem vernoemd, want er staat steeds met grote witte letters op de weg geschreven: Lane Bridge…..; oh nee: One Lane Bridge en dat betekent, dat er een brug komt met slechts 1 rijbaan. Van die LANE-bruggen zijn er honderden…!
Na de boottocht zijn we doorgereden naar een echte range. We werden allerhartelijkst ontvangen door de boerin. We hadden een heel huis tot onze beschikking met alles erop en eraan. Open haardje aan en het boerenleven kon beginnen. Of ik wilde helpen om het lammetje de fles te geven…..; JAAAAAA! De stakkerd had geen moeder meer en liep als een hond achter de boerin aan (en ook een beetje achter mij…!). De boerderij was 3800 ha groot! De farmtour was dan ook per jeep…., hobbeldebobbel over de keiengrond. En dat terwijl we nog kapot waren van de ochtendactiviteit en dat was ….. de helicoptervlucht!
Als ik daaraan terugdenk, kan ik me alleen maar in superlatieven uitdrukken. We hadden nog nooit in zo’n ding gezeten (tja, wie wel…?) en tijdens de eerste vijf minuten vraag je je alleen maar af of dat ding echt wel aan die vier wiekjes blijft hangen. We vlogen over de met sneeuw bedekte toppen van de bergen en over de blauw-groene meren. Frans zat voorin en heeft gefilmd (hij heeft het nu maar zelf gedaan…(). Uiteindelijk werden we afgezet voor een 3,5 uur durende wandeling (samen met nog twee andere Nederlanders) met veel klim en nog meer daalwerk. Aan het eind van de wandeling werden we opgewacht door…..een River Jetboat. Zwemvesten aan en zoef…., daar gingen we! Of we rondjes draaien ook leuk vonden…? Nou en of!!! De zon scheen en de wind was zwoel. Wat overkomt ons allemaal?
Na 2 dagen boerderij gingen we op weg naar Bruce Bay aan de Westkust. Daar werden we ontvangen door John en z’n vrouw Jacqui .Het is steeds weer een grote verrassing bij wie je terechtkomt. In dit huis logeren nog 4 Nederlanders. John nam ons mee voor een wandeling. We hebben heeeeele grote eals (palingen) gevoerd met stukjes vlees (John stampte hard op de vloer en daar kwamen de joekels tevoorschijn) en wederom een tam moederschaap met 3 lammeren van brokken voorzien. Op mijn vraag of hij dit schaap ooit zou opeten antwoordde hij verontwaardigd: No…, she has a name….; you don’t eat anyone with a name….! Pffff,…., gelukkig!
De knie van Frans “doet het nog steeds”, al wordt er heel wat van gevraagd. We gaan dus door met onze Nieuw Zeelandse “trips and trics”. Voorlopig blijven we even aan de West-kust, die er trouwens zeer bijzonder uitziet (zie foto’s). Het lukt ons helaas niet om teksten te plaatsen bij de foto’s, maar ik hoop dat jullie een en ander kunnen combineren…
Allemaal weer liefs en een NZ-groet
van de Avenues
P.S. Sand-flies zijn kleine luie vliegjes. De vrouwelijke variant is gek op warm bloed. Als je geprikt wordt, gaat het jeuken en als je dan gaat krabben, vormt zich een grote harde pijnlijke plek, die pas na 4 dagen verdwijnt. Het is de kunst om zoveel mogelijk te blijven bewegen (door hun traagheid kunnen ze je dan niet bijhouden) en om van “het plekkie” af te blijven als je onverhoopt toch geprikt wordt. Verder is het spuiten en smeren geblazen…, niet te verwarren met spuiten en slikken…
-
10 November 2014 - 07:56
Marloes:
Lieve Els en Frans, heerlijk jullie berichten zo te lezen. Ik mis zo wel mijn trein maar over een half gaat er weer een. Hier is het echt herfst prachtige kleuren, gister toch mijn handschoenen maar een opgezocht, ze zouden binnenkort wel een nodig kunnen zijn. -
10 November 2014 - 10:54
Ans:
Vind het hartstikke leuk om jullie zo "op de voet" te kunnen volgen. En eerst het lezen van jullie verhaal en daarna de foto's bekijken, is geen probleem. Had me al een paar keer afgevraagd hoe het met Frans zou gaan, maar lees nu dat hij alles nog steeds kan meedoen. Gelukkig maar.
Groetjes. -
10 November 2014 - 13:29
Femke Hilde Wytze Derrien :
Geweldig om jullie reisverhalen te lezen. Wat een belevenis en wat een indrukken :-)
Lieve groet,
Van ons allemaal -
10 November 2014 - 16:49
Frank:
wat een mooie dingen maken jullie mee zeg, het is een aaneenschakeling van hoogtepunten.
en nu naar de west kust naar de beach , ook mooi en daarna met de boot naar wellington.
mijn overgrootvader ( cook) heeft hier vroeger ook een diepe indruk gemaakt. kijk eens of je zijn standbeeld kunt vinden. -
10 November 2014 - 17:46
Bea Wigger:
Hoi .
Ik ben blij dat jullie het zo leuk hebben, en zoveel zien.
Knap hoor, dat je al dat lekkere eten (vis) op eet!
Elk verslag wat je schrijft is mooi, maar jullie zien ook wel heel veel!
Lieve groetjes Bea -
10 November 2014 - 19:34
Hetty Spikker:
Het was weer een prachtig verslag van jullie belevenissen. Zo goed vertelt dat ik het idee had naast jullie te staan. Heb ervan genoten, geweldig. Geniet, groetjes Hetty. -
10 November 2014 - 20:25
Karen:
Ooooooo, wat een geweldige belevenissen!!!! -
10 November 2014 - 22:23
Sabine:
Lieve Els en Frans,
Eindelijk kan ik al jullie verhalen lezen. Bea heeft ze doorgestuurd. Ik kreeg maar niets binnen....
Wat fijn om te lezen dat jullie genieten! En wat hebben jullie al veel gezien. Prachtig!
Hier alles goed, nog steeds niet begonnen met de verbouwing...en nog 1 week....dan gaat het gebeuren Els....brrrrrr, spannend hoor!
Liefs, Sabine -
11 November 2014 - 12:11
Paul En San:
Hallo grote avonturiers!
Wat een spectaculaire verhalen! Het is dat er foto's van zijn, anders geloofde ik het niet, haha.
Wat een prachtige vissen hebben ze daar! Heel wat anders dan die grijze kleine visjes van hier.
Stoer hoor Els dat je alles hebt meegegeten! En jullie leven op de boerderij lijkt behoorlijk op Mc Cleods daughters...inclusief de helicoptervlucht! Lijkt me echt een fantastische ervaring!
Geniet ervan en veel liefs,
de Nielandjes -
12 November 2014 - 20:03
Tonnie:
Hoi frans en els,
2 weken alweer. Wat vliegt de tijd. Wat kun je veel doen en zien in twee weken. Geweldig om te lezen hoe fijn jullie het hebben. Geniet er maar van. Als ik jullie foto's zie ben ik stiekem toch jaloers. Ziet er prachtig uit ! Liefs x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
